Еден од најдобрите режисери на сите времиња, имал шанса да започне нова ера на Spider-Man филмови!
Во текот на 80-тите и 90-тите години само неколку режисери имале можност да бидат доминантни, Cameron преку неговите дела како Terminator (1986), Titanic (1997), и Aliens (1986) ја редефинира филмската индустрија во нешто апстрактно, реално, научно и фантастично.
Неговото последно ремек-дело како писател и режисер, (Avatar 2009) е симбол за иновација, креација и искуство, нешто што за тоа време (па дури и за денешно) е зачудувачки.
-
Иновација – нова технологија за доловување на визуелни ефекти
-
Креација – пиказна и свет кој е доловен на нов, интересен и необичен начин
-
Искуство – присутни се неговите врвни режисерски и кинематографски способности
Како резултат на тоа, Avatar повторно го држи златниот Box Office рекорд за филм со најголема заработка на сите времиња ($2,743,577,587).
Безвременскиот режисер се враќа на кормилото на следните четири Avatar филмови во продукција на 20th Century Studios (Disney), вториот дел е закажан за 2022 година, додека другите три се закажани за 2024, 2026 и 2028 година.
Exclusive: Producer Jon Landau reveals some of the first #Avatar2 plot details https://t.co/ViA2wimaI8 pic.twitter.com/g8owsuluCR
— Total Film (@totalfilm) December 8, 2021
Филмскиот продуцент, Jon Landau ни дава повеќе детали за вредностите во вториот дел:
“I think the story of Avatar 2, and the strength of the story, is what Jim [Cameron] always does in any of his movies: he writes in universal themes that are bigger than any one genre, And if you think about this, there’s really no more universal theme than family. At the center of each of our sequels is the Sully family. What are the dynamics that parents go through to protect their family?”
James Cameron се навраќа на неговите планови за уникатниот Spider-Man филм кој никогаш не го изработил.
Во 1993 година режисерот напишал сценарио за Spider-Man филм на кое пишувало дека ,,Ќе биде исто онолку голем (за тоа време) колку Batman од 1989 година”
Главните улоги би ги доделил на извонредните Leonardo DiCaprio (Peter Parker) и Arnold Schwarzenegger (сеуште непозната улога).
Cameron планирал да го долови New York слично на градот Gotham од Batman (1989) на Tim Burton.
Целта била да го долови ликот на реален начин.
Во сценариото имало интимна (секс) сцена во која Spider-Man ја врзал Mary Jane со пајажина за мостот во Brooklyn.
Во прилог се изјавите на James Cameron во врска со филмот:
I wanted to make something that had a kind of gritty reality to it, Superheroes in general always came off as kind of fanciful to me, and I wanted to do something that would have been more in the vein of Terminator and Aliens, that you buy into the reality right away. So you’re in a real world, you’re not in some mythical Gotham City. Or Superman and the Daily Planet and all that sort of thing, where it always felt very kind of metaphorical and fairytale-like.
I wanted it to be: It’s New York. It’s now. A guy gets bitten by a spider. He turns into this kid with these powers and he has this fantasy of being Spider-Man, and he makes this suit and it’s terrible, and then he has to improve the suit, and his big problem is the damn suit. Things like that. I wanted to ground it in reality and ground it in universal human experience.
Неговата верзија на Spider-Man е со биолошки начин на пуштање мрежа, дополнително ќе го истражел тој неискористен потенцијал кога суперхероите не може да се пронајдат во нивните секојдневни животи.
Во 2000 година, IGN објавува дел од сценариото на Cameron кое дава опис за случувањата во филмот:
Peter Parker, an awkward high schooler who lives with Aunt May and Uncle Ben, has a crush on Mary Jane Watson. Uncle Ben is killed by a robber, but that’s where the story starts to diverge. The police take Spider-Man into custody for Uncle Ben’s murder, who then busts out. A local TV reporter, J. Jonah Jameson (there’s no Daily Bugle), starts to declare that Spider-Man is a menace.
Низ 90-тите години, компанијата Marvel немала доволно финансиски средства да поддржи еден ваков проект, дополнително на тоа, суперхеројските филмови не биле во тренд, па токму затоа последен неуспешен проект на студиото во тоа време е филмот Howard the Duck (1986).
